Turkse Nederlanders vinden dat Nederlandse politici te weinig medeleven hebben getoond na de couppoging in Turkije. Dat bleek gisteren tijdens een hoorzitting in de Tweede Kamer. VVD en de PvdA hebben op hun beurt weinig waardering voor de opstelling van de Turkse organisaties in Nederland.
De hoorzitting was een initiatief van SP-Kamerlid Karabulut. Zij wilde praten met organisaties die, zoals zij dat noemt, de lange arm van Ankara vertegenwoordigen.
Ayahn Tonça van de Islamitische Stichting Nederland: “We zijn hier in Nederland bezig met onze eigen problemen.” Volgens Tonça is het niet zozeer de Turkse regering die spanningen naar Nederland exporteert, maar de Nederlandse politiek die de onrust voedt. Hij wijst op moties over de Armeense kwestie en een verbod op Turkse financiering van Nederlandse moskeeën. Met dat laatste aangenomen voorstel knapt het CDA het werk voor de PVV op, meent Tonça (zelf CDA’er). “U hoeft niet met de PVV te regeren. U doet het al. Dat steekt mij. Dat is de voedingsbodem voor het kwaad in onze samenleving.”
Bestuurslid Altuntas van moskeeorganisatie Milli Görüs Noord-Nederland zei daarover: “De arm van Den Haag is langer. U roept ons ter verantwoording en voegde eraan toe dat zijn beweging geen cent van de AK-partij krijgt. “Was het maar waar!”
Volgens Kamerlid Azmani van regeringspartij VVD bewijst deze hoorzitting dat de Turkse organisaties in Nederland hun langste tijd gehad hebben. “Het wordt tijd dat tweede-, derde-, vierde-generatie-Turken zich aansluiten bij Nederlandse organisaties en hun loyaliteit verleggen naar Nederland.”
Ook de PvdA heeft geen goed woord over voor de opstelling van de Turkse organisaties. Kamerlid Marcouch zei dat hij blij is dat “deze clubs maar 30 procent van de Turkse Nederlanders vertegenwoordigen”.
Woensdag debatteert de Tweede Kamer met minister Asscher over integratie, dan zullen de resultaten van de hoorzitting ook worden besproken. CDA-Kamerlid Heerma wil Asscher vragen hoe hij ervoor gaat zorgen dat de organisaties voortaan primair op Nederland gericht zijn en niet op Turkije.