Dat het Amerikaans Congres deze week een wet heeft aangenomen om het mogelijk te maken voor nabestaanden van 9/11-slachtoffers Saoedi-Arabië aan te klagen is niet verrassend.
Wel verrassend is de grote meerderheid waarmee de wet is aangenomen. In de Senaat met 97 stemmen voor en 1 stem tegen en in het Huis van Afgevaardigden met 348 stemmen voor en 77 stemmen tegen. De veto van Barack Obama moet beschouwd worden als doekje voor het bloeden of liever als rookgordijn.
Nadat zij met eigen zwaard in de borst en in de rug zijn gestoken door hun oeroude bondgenoot, verklaarde de nog onervaren minister van Buitenlandse Zaken van Saoedi-Arabië, Adel al-Jubeir, grote zorgen te hebben over de wet. Met de Samenwerkingsraad van de Arabische Golfstaten -bestaande uit 6 staten in de Perzische golf- wil hij tegen het Amerikaans congres optrekken.
Even terug in de tijd
De Amerikaanse president Roosevelt verzekerde koning Abdul Aziz al Saoed op 11 februari 1945 dat zijn land militaire bescherming zou krijgen. Het Arabische schiereiland was toen na een burgeroorlog van 30 jaar in 1932 opgericht zoals we het huidige koninkrijk Saoedi-Arabië kennen. Als kleine toegift zouden de Amerikanen vrije toegang krijgen tot de oliebronnen en zo werd Saoedi Arabië de melkkoe voor alle Amerikaanse presidenten.
De Amerikanen hebben de Saoedi’s de afgelopen 70 jaar in bijna elke oorlog meegesleurd ofwel mee laten financieren. Denk aan Afghanistan, Irak, Syrië, Libië, Egypte en Jemen, tegen de wens van de Saoedische bevolking in die steeds meer van haar Koningshuis walgde.
De aangenomen wet dient niet als gerechtigheid tegen de sponsors van het terrorisme, maar zou de wraak zijn tegen een ‘betrouwbare’ bondgenoot. Die werd notabene vrijgesproken door een commissie van hetzelfde Congres dat onderzoek deed naar de betrokkenheid van de Saoedi bij de aanslagen van 9/11. Daarbij sprak de commissie de Saoedi vrij van elke betrokkenheid.
De wraak van Barack
De Amerikaanse president Obama heeft sinds 2009 verschillende delegaties naar Saoedi Arabië en andere Golfstaten gestuurd, om miljardeninvesteringen in de economie van de VS te laten pompen. Alle delegaties werden met lege handen terug gestuurd. Obama ging toen maar zelf op bezoek naar de vergadering van de Samenwerkingsraad van de Arabische Golfstaten om de 6 Golfstaten te overtuigen. Helaas zonder succes.
President Obama tijdens de vergadering van Gulf Cooperation Council (GCC)
In zijn slotverklaring, na zijn topontmoeting met de Samenwerkingsraad, in de Saudische hoofdstad Riyad, verklaarde Obama dat er nog steeds ‘tactische verschillen’ zijn, vooral in de houding ten opzichte van Iran. De Arabieren waren buitengewoon woedend over de gesprekken van Obama’s delegatie met Iran en weigerden de miljardeninvesteringen in de Amerikaanse economie. Dat was tegen het zere been van de Amerikanen en zou niet zonder gevolgen blijven.
Obama heeft dan ook gewacht tot aan het eind van zijn tweede termijn. Omdat de president nog weinig kon, drukte de Senaat de wet Justice Against Sponsors of Terrorism Act erdoor heen, als wraak op de Saoedi’s.
Diplomaten rond Obama laten nu weten dat hij zijn vrouw Michelle met opzet geen hoofddoek liet dragen, notabene tijdens een condoleance na het overlijden van koning Abdullah. Dit was reden voor de Saoedi’s om Obama niet -zoals gebruikelijk- door een lid van het Koningshuis te ontvangen maar door een gouverneur. En of dat niet genoeg is liet de Saoedische koning Salman, Obama en zijn vrouw tijdens het spelen van het volkslied alleen achter staan (https://www.youtube.com/
President Barak Obma en zijn vrouw Michelle.
Ook weigerden de Saoedi’s The First Lady de hand te schudden. Ze waren boos en gaven haar alleen een knikje wetende dat Michelle wel een hoofddoek droeg bij haar bezoek aan Indonesië.
Obama liet daarna tegen de wens van bondgenoot Israël en de EU in de Iran-deal doordrukken om de Saoedi’s een les te leren. Met Uncle Sam wordt niet gesold. Bondgenoot Israël moest op z’n tandenvlees bijten en mocht de Iraanse nucleaire installaties niet aanvallen. Als beloning kreeg Israël de hoofdprijs van 34 miljard euro aan militaire hulp, het hoogste bedrag ooit.
Wat te doen met een ongehoorzame ’trouwe’ bondgenoot?
De Amerikanen weten als geen ander dat Saoedi-Arabië er financieel al lang niet meer sterk voor staat, mede door de financiering van de zinloze oorlogen in Arabische wereld en de historische lage olieprijs. Ooit koste een vat olie 120 $ per vat nu is het nog geen 40 $ waard.
De monarchen van de 6 staten waren gedwongen om de inwoners voor het eerst btw te laten betalen. In onze ogen heel reëel, maar voor de autochtonen van de Golfstaten stuitte de maatregel op hevig verzet en veroorzaakte het nog meer irritatie tegen de monarchen.
De beleggingen, deposito’s en activa die de regering van Saoedi Arabië in Amerika heeft, worden op 119 miljard geschat, onder andere in staatsobligaties. Maar de Amerikanen kunnen het zo in beslag laten nemen of laten bevriezen, als aanbetaling en compensatie van de vele verwachte claims door de nabestaanden van de slachtoffers van de aanslagen van 9/11. Deze worden door Amerikaanse advocaten -die momenteel hun zwaarden slijpen- op ongeveer 33 miljard US dollars geschat.
Foto: New York Post
En of dat niet genoeg is, worden de Saoedi’s straks aan hun lot over gelaten in de oorlogen waarin zij zijn gestapt -mede dankzij Uncle Sam: in Syrië, Jemen, Libië en Afghanistan.
Een ding staat vast: met lobbyen en één vriend in de Senaat zullen de Saoedi’s niks bereiken. Bij Poetin aankloppen is geen optie. De tsaar heeft grootse plannen met Iran als bondgenoot, onder andere in Syrië. Zoals we weten van Chinezen, hebben ze geen zin in ruzie, en al helemaal niet met Amerika, om in alle rust Afrika over te nemen.
De geschiedenis is wreed
De rijkste prins en multimiljardair in het Midden Oosten en Westen is de zeer goed geïnformeerde en sluwe mediamagnaat Prins Al-Waleed bin Talal. Niet voor niks bracht hij zijn zomervakantie dit jaar in Turkije door met zijn mega-jachtschip die hij van zijn vriend -jawel- Donald Trump heeft gekocht om Uncle Donald te redden van faillisement.
Tijdens de coup in Turkje was Ibn Talaal een van de eersten die persoonlijk de kabinetchef van Erdogan belde en hem alle steun heeft toegezegd. Juist Turkije die met behulp van de Engelsen door de Saoedi’s uit Saoedi Arabië werd verdreven, is misschien wel de grootste bondgenoot van de Saoedi’s. Als gebaar van goede wil hebben de Saoedisch alvast alle Gülenscholen gesloten.De Saoedi’s zijn een geschenk van Allah aan sultan Erdogan. Hij kan zijn volk tevreden houden met de miljarden investeringen in de Turkse economie -betaald door de Saoedische melkkoe- en zo geeft hij de Turken het gevoel dat de droom van het Ottomaanse rijk binnen handbereik is. Met dank aan het Amerikaanse Congres.