Wil je in Istanbul eens iets anders zien dan de koninklijke moskeeën zoals de Blauwe moskee of de Süleymaniye moskee? Bezoek dan de Şakirin moskee (2009) aan de Aziatische kant van Istanbul, in de wijk Üsküdar. Verrassend modern en een verademing tussen al de moskeeën die volgens hetzelfde Ottomaanse patroon zijn gebouwd.
De Şakirin moskee, meteen bij de hoofdingang van de Karaca Ahmet begraafplaats, is een uniek gebedshuis. Het is de enige ter wereld waarvan het interieur is ontworpen door een vrouw, Zeynep Fadıllıoğlu. Zij maakt deel uit van de Şakir familie voor wie de moskee werd gebouwd.
Het meest opvallende aan de moskee is haar moderne vormgeving, het vele natuurlijke licht in de gebedsruimte door de drie glazen wanden, en de vrouwelijke ronde, speelse vormen. De koepel is niet bedekt met lood, zoals gebruikelijk is in Turkije, maar een mengsel van aluminium en vezelversterkte kunststoffen. In de enorme, asymetrische kroonluchter zijn honderden stukjes glas in de vorm van regendruppels -of zijn het tranen? -verwerkt.
De mihrab (gebedsnis), die de richting van Mekka aangeeft, heeft een bijzondere schelpachtige vorm en is uitgevoerd met goud van binnen en blauw aan de buitenkant. Vrouwen mogen niet vergeten naar boven te gaan waar de vrouwenafdeling is. Je hebt er een mooi uitzicht op het bijzondere interieur. De conservatieve wijk Üsküdar is bereikbaar met een van de vele veerboten. De overtocht duurt maar 20 minuten.
In de Klassieke Oudheid stichtten Griekse kolonisten uit het nabijgelegen Chalcedon hier in de 7de eeuw v. Chr. een nieuwe nederzetting met de naam Chrysopolis, de stad van goud. Over de reden van deze naam bestaan allerlei speculaties.
De twee meest plausibele zijn dat er in deze strategische haven geld als goud werd verdiend, of dat de nederzetting in een gouden gloed schittert bij zonsondergang. De stad was tevens een belangrijke halteplaats in de oorlogen tussen de Perzen en Griekse stadstaten, in de 5e eeuw v. Chr. In de laat-Byzantijnse tijd was het als Scutari, een van de drie buitenwijken van Constantinopel (met Galata en Eyüp).
Met dank aan Marc Guillet. www.genietvanistanbul.nl