In The Humanity of Muhammed A Christian View beschrijft de Amerikaanse islamoloog Craig Concidine de profeet Mohammed als de eerste antiracist in de geschiedenis die voor gelijkheid van mensen en geloofsvrijheid pleitte.
Mohammed maakte geen onderscheid tussen Arabieren en vreemdelingen, tussen rijken en behoeftigen, tussen sterken en zwakkelingen, tussen jongeren en ouderen, en tussen mannen en vrouwen op basis van hun huidskleur, oorsprong of sociale toestand. Zoals het in de Koran luidt, was het motto van de Profeet in zijn omgang en relaties: “De meest edele van jullie is bij Allah degene die het meest (Allah) vreest.”
Toen metgezel Bilal de Abessiniër de hand van de dochter van Al-Bakir vroeg, werd zijn verzoek geweigerd wegens zijn donkere huidskleur door haar broers en werd hij bovendien mishandeld. De Profeet was woedend hierover. Na het ongeval kwamen de broers driemaal naar de Profeet met de suggestie om hun zus te huwen aan iemand anders dan Bilal. De Profeet wees hun suggestie tweemaal af. Bij de derde poging spraak hij hen aan: “Bilal is niet vergelijkbaar met iemand anders. Bilal is één van de mensen van het paradijs.” Zo aanvaardde de zus het voorstel van de Profeet en trouwde met Bilal de eerste gebedsoproeper in de islam.
Toen metgezel Aboe Darr Al-Ghifari op een intolerante wijze de moeder van Bilal (volgens andere overleveringen ging het om iemand anders) bespotte en tegen hem zei: “O de zoon van de zwarte vrouw”, werd Aboe Darr door de Profeet berispt: “Je bent een man die nog steeds iets van Jahiliyya (onwetendheid) in zich heeft”. Dit wil zeggen: iemand met de racistische houding uit de pre-islamitische periode.
Op deze manier heeft de Profeet de eerste moslims opgevoed met de waarden en moraliteit van de Koran, waarin staat: “O mensheid, Wij hebben jullie geschapen uit een man en een vrouw en Wij hebben jullie tot volken en stammen gemaakt, opdat jullie elkaar leren kennen. Voorwaar, de meest edele van jullie is bij Allah degene die het meest (Allah) vreest. Voorwaar, Allah is van alles op de hoogte, Alwetend.” (Koran 49:13). Dit koranvers vormt het referentiekader waaraan mensen dienen zich te onderwerpen zowel in hun onderlinge relaties als bij de omgang met de anderen. Want racisme is onnodig! We hoeven niet arrogant tegen elkaar te zijn, omdat we allemaal afstammen van dezelfde oorsprong, dezelfde vader, dezelfde moeder en dezelfde baarmoeder. Ondanks onze verschillen en onenigheden keren we uiteindelijk terug naar die eerste oorsprong die ons allemaal samenbrengt. Ondanks het feit dat we in verschillende volkeren zijn verdeeld en over diverse naties zijn verspreid, zijn we verenigd door één schakel, de schakel van menselijke broederschap.
Toen de Profeet de suggestie van de zonen van Al-Bakir weigerde, zou het huwelijk aanvankelijk gebaseerd moeten zijn op twee elementen, namelijk: man en vrouw en niet op twee rassen of culturen. Met andere woorden, het huwelijksinstituut mag niet onderworpen zijn aan ideeën van raciale superioriteit. Toen de Profeet Aboe Darr berispte voor zijn racistische gedrag en uitingen, gaf hij aan dat moslims met de corrupte en negatieve moraliteit van de Jahiliyya dienen te breken. De samenleving was toen verdeeld in vrije mensen, slaven en vrouwen werden veracht.
Zulke lessen in gelijkheid en gerechtigheid deden de auteur van het bovengenoemde boek verwonderen over de voorbeeldige persoonlijkheid van Mohammed. Hij staat vaak stil bij hoe de Profeet omging met “een nederige slaaf”, en hoe hij hem tot één van de belangrijkste leiders van de gemeenschap in Medina maakte. Daarom introduceert Craig Considine, Mohammed als antiracist. Bovendien roept hij de mensheid op om in onze huidige tijd Zijn voorbeeld van tolerantie te volgen om ongelijkheid en rassendiscriminatie te bestrijden. Kortom, de Profeet van de islam kan beschouwd worden als de eerste antiracist in de menselijke geschiedenis bij uitstek, aldus Considine.
Tijani Boulaouali, islamtheoloog en arabist verbonden aan de Katholieke Universiteit Leuven in België.