Israël heeft met verschillende Arabische/moslim landen diplomatieke, politieke, economische en culturele akkoorden getekend in ruil voor vrede.
In de Arabische wereld en onder de Neder-moslims is er veel tamtam over de nieuwe realpolitiek van de zogenaamde Abraham Akkoorden vernoemd naar de profeet Abraham/Ibrahim.
Voordat we verder gaan: Laten we eerst beginnen met de theologische kant.
Als het gaat om het samenleven en het insluiten van mensen, verwijzen veel moslims graag naar de koran. Hoofdstuk 49 vers 13;
O mensheid! Wij hebben jullie uit een man en een vrouw voortgebracht en jullie tot volken en stammen gemaakt, opdat jullie elkaar leren kennen. Waarlijk, de meest eerbare onder jullie in het aangezicht van God is de (gelovige) die Hem het meest vreest. Waarlijk, God is Alwetend, Welbewust.
De vraag die iemand zichzelf stelt na het lezen van deze vers is: Waarom zijn veel Arabieren en moslims tegen de vrede met christenen en de joden? Zijn zij niet ook schepselen van God? Erkennen moslims niet ook de profeten Mozes en Jezus, als één van hun profeten? Zijn de joden en christenen, niet een ‘volk van het Boek'(ahl al-Kitab)?
Er is een groep moslims die aardig en leuk roept “maar in de Koran in Hoofdstuk de Koe, vers 120 staat”;
En de joden en de christenen zullen nooit behagen in jou (Profeet) vinden, totdat je hun godsdienst zal volgen. Zeg: “Waarlijk de Leiding van God, is de enige leiding. En als jij (Profeet) hun wensen volgt, nadat de kennis tot jou is gekomen, dan zal er voor jou tegen God noch een ‘beschermer’ noch een ‘helper’ zijn.
Handvest van al-Madinah
De moslims die naar deze vers verwijzen moeten de vers niet alleen lezen, maar ook begrijpen. Er staat: de joden en de christenen zullen nooit behagen in jou (Profeet) vinden, totdat je hun godsdienst zal volgen. De discussie over de vrede gaat er niet om dat de joden en de christenen, de moslims vragen om hun religie te verlaten. Het gaat om het sluiten van de vrede.
De profeet Mohammed heeft de christenen en joden ook niet gevolgd in hun godsdienst en toch sloot hij vredesakkoorden met de joodse stammen in al-Madinah. Het vredesakkoord, de Handvest van al-Madinah (Dustur al-Madinah) is het bewijs.
Het zou ook goed zijn als moslims zich zouden verdiepen in het bekeringsproces van de jood Abdullah ibn Salam en later de metgezel van de profeet om te begrijpen waarom vrede belangrijke is.
Realpolitiek
Van de theologische verzen naar het harde realpolitiek speelveld.
Sommigen beweren dat elke erkenning of samenwerking met Israël alleen de wensen van de Arabische leiders weerspiegelt en niet die van de Arabische bevolking. Dit is niet helemaal waar, en daarnaast moet je je afvragen waarom Arabische leiders naar het deel van de bevolking zouden luisteren die vanuit wrok, negatieve emoties en on-islamitische culturele elementen tegen elke vredesvoorstel zijn.
Een Midden-Oosten zonder Israël is diplomatiek en politiek onmogelijk. Er is geen enkel land op de wereld die de Joden uit het huidige Israël zal verdrijven. Arabieren en moslims moeten zichzelf afvragen wat het boycotten van Israël/Joden, hun de afgelopen 50 jaar heeft opgeleverd?
Dat de Palestijnen recht hebben op eigen land waar zij in vrede kunnen leven behoefte geen discussie. Door vrede te sluiten met Israël kunnen Arabieren en moslims, Israël international politiek onder druk zetten mee te werken aan een de tweestatenoplossing om het Israëlisch-Palestijns conflict te beëindigen.