De Amerikaanse president Joe Biden zei vorige week tijdens een vraaggesprek met CNN dat de VS Taiwan zullen verdedigen bij een aanval door China. Minister Antony Blinken, van Buitenlandse Zaken, deed op dezelfde dag een oproep aan alle lidstaten van de Verenigde Naties om de “robuuste” deelname van Taiwan aan het VN te steunen.
China drong bij de Verenigde Staten aan om “geen verkeerde signalen af te geven aan de strijdkrachten die voor de onafhankelijkheid van Taiwan vechten.” Taiwan wordt door China beschouwd als een afvallige provincie.
Mocht Beijing Taipei inlijven, dan is dat het begin van een economische en militaire oorlog tussen het Westen en China. De vraag is dus niet of maar wanneer Beijing zal besluiten om Taiwan in te lijven.
De VS is samen met het Verenigd Koninkrijk (vanwege Hong Kong), de EU, Canada, Australië, New Zeeland, Japan en India bezig de Chinezen in verschillende werelddelen economische en militair te blokkeren. In de tussentijd zijn de Chinezen al lange tijd bezig handelsverdragen te tekenen in Afrika, het Midden Oosten en sommige Oostbloklanden.
De reactie van Biden en Blinken wordt gezien als een gevolg op de bekendmaking dat de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi de interim-Afghaanse Taliban-regering ging ontmoeten tijdens zijn bezoek aan Qatar. De Chinezen waren ook aanwezig bij de top over de herbouw van Afghanistan in Iran. Tot ongenoegen van de Amerikanen.
Politici en journalisten in westerse media zijn al een tijd bezig met een campagne om moslims bang te maken voor de China. Daarbij worden de Chinese machthebbers neergezet als dictators die moslims (met name de Oeigoeren) van hun religie, cultuur en gebedshuizen beroven. De campagne heeft nog niet het nodige effect gebracht die men voor ogen heeft, zoals de boycotcampagne van moslims wereldwijd tegen Franse bedrijven vanwege het Frans beleid tegen moslims in eigen land, het Midden Oosten en in Afrika.
Landen van de EU weten dat zij geen partij zijn voor de Chinezen. De enigen die de economische en militaire opmars van de Chinezen over het vasteland tegen kunnen houden zijn de moslims en vooral de gewapende groepen die ‘voorlopig’ door Amerika en de EU zijn gebrandmerkt als terroristische organisaties.
In het gevecht tussen Amerika, de EU en China om wereldwijd de economie te domineren gebruiken beide partijen alle politieke, economische en culturele middelen om moslimlanden, aan zich te binden. Er zijn verschillende scenario’s die Amerika en de Europese Unie hebben uitgewerkt om de moslimlanden aan zich te binden in de strijd om de wereldeconomie te domineren.
Scenario 1: Amerika en de Europese Unie zullen als vanouds de leiders van de moslimlanden overtuigen – zo niet onder politieke druk – militaire en economische sancties te dwingen om niet voor China te kiezen. De meeste leiders in de moslimlanden zijn helaas despoten in dienst van Washington, Parijs en Londen. Leiders die niet mee willen werken, worden vervangen zoals in Tunesië en Egypte of vermoord zoals in Irak en Libië of worden verjaagd zoals in Soedan en Jemen.
Scenario 2: In de oorlogen van de afgelopen zeventig jaar in de islamitische wereld zijn Amerika in het Midden Oosten en de Europees Unie in Afrika betrokken. Deze oorlogen hebben het Midden Oosten (Irak, Iran, Syrië, Jemen, Afghanistan) en Afrika (Mali, Libië, Congo, Somalië, Soedan, Ethiopië, Rwanda) veranderd in killing fields met miljoenen doden.
Waar Amerika en Europees Unie onder “de valse vlag” van democratie, mensenrechten, nation-building heeft proberen te verkopen, heeft China geïnvesteerd in verschillende lagen van de economie waar de middenklasse en de armen een baan en inkomen hebben. China heeft in dit scenario de geschiedenis aan haar kant.
Scenario 3: Zullen de leiders in de moslimlanden uiteindelijk Amerika en de EU laten vallen en zullen zij voor China kiezen zoals reeds gaande is in het Midden Oosten en Afrika? De vraag is dan of China bereid is politieagent te spelen als Amerika en de Europese Unie politieke en religieuze conflicten zullen aanwakkeren en financieren om Chinese investeringen in het Midden Oosten en Afrika te saboteren.
Scenario 4: Moslimleiders kunnen vanuit, strategische motieven, zich neutraal opstellen en zaken blijven doen met alle partijen. Het probleem bij dit scenario is dat het niet past in de toekomstige scenario’s die Amerika en de EU voor ogen hebben in hun economische oorlog met China.
Wordt vervolgd.