Sinds de bekendmaking van het Blauwe moskeebestuur om de gebedsoproep via luidsprekers te verrichten is er veel heisa ontstaan in de politiek, pers en samenleving.
Het is goed om te vermelden dat het in Nederland de grondwettelijke vrijheid van een moskeebestuur is om te kiezen voor het oproepen tot het gebed door middel van luidsprekers.
Ook goed om te weten is dat meer dan 90 procent van de moskeebesturen in Nederland geen gebruik maakt van dit grondrecht. Dit is vaak in het belang van de maatschappelijke en politieke rust, een winstpunt voor de WIJ-samenleving.
Religieus niet verplicht
Van Marokko tot Jemen zijn er nog steeds veel moskeeën, vooral in dorpen, die geen versterkers gebruiken bij het oproepen van het gebed. Voor zover bekend was de Sultanmoskee in Singapore, in 1936, de eerste moskee ter wereld dat een microfoon- en luidsprekerset heeft gebruikt. Het was nodig om de stem van de Muezzin (gebedsoproeper) te versterken om boven het lawaai van de moderne en industriële stad uit te komen.
De belangrijkste vraag is: Is de versterkte gebedsoproep wel of geen religieuze verplichting? Het antwoord is nee. Dit is voornamelijk de reden dat meer dan 90 procent van de moskeeën in Nederland hier geen gebruik van maakt.
In Nederland is de versterkte gebedsoproep anno 2019 onnodig en daarbij is het ook niet meer van deze tijd. Elke moslim heeft tegenwoordig wel een app die aangeeft wanneer het tijd is om het gebed te verrichten. Daarnaast beschikt de meerderheid van moslims thuis over een Adzan-Klok die gebedstijden aangeeft.
Polderen
Als de meerderheid van de gemeenteraad, inclusief de burgemeester van de stad, het niet verstandig vinden, dan is het een geschreven islamitische regel om hiernaar te luisteren en naar te handelen. Het is zelfs onislamitisch om de islam te willen normaliseren en daarbij een deel van de samenleving in het harnas te jagen.
De islam normaliseer je niet door gebruik te maken van luidsprekers. De islam normaliseer je door de harten en hoofden van de Nederlandse samenleving voor je te winnen. Dat gebeurt door naar de maatschappelijke en politieke signalen te luisteren en deze serieus te nemen en daar waar het nodig is een pas op de plaats te maken.
Met haar besluit laat het moskeebestuur exact zien waar niet-moslims moeite mee hebben, het bestuur is niet bereid om te polderen.