Net als veel moslims probeer ik één keer per jaar, tijdens de heilige maand Ramadan, de Koran van kaft tot kaft te lezen in het Arabisch.
Een emotionele overgave op vaste tijdstippen, vóór het eten en vóór het ochtendgebed. Complete terugtrekking en afzondering om in verbinding te staan met de Alwetende.
Een van de mooiste hoofdstukken van de Koran blijft voor mij hoofdstuk Maryam (ook bekend als Maria in de Bijbel). De hoofdstuk is vernoemd naar de moeder van Isa (ofwel Jezus). Behalve dat de hoofdstuk de naam Maryam draagt, wordt haar naam in de Koran vaker genoemd dan in de Bijbel. Het is de enige vrouwennaam die in de Koran voorkomt.
In tegenstelling tot de meeste hoofdstukken begint hoofdstuk 19 niet met de zogenaamde Albasmala (in naam van God de Barmhartige, de Genadevolle). God begint het hoofdstuk met vijf lettergrepen alsof Hij in codetaal praat die alleen Hij begrijpt.
Het begin is een goddelijke kracht van woorden, gevolgd door een zachte en begripvolle dialoog tussen God, Maryam en de profeet Zakariya, die door God werd gezonden naar het volk van Israël. Zakariya is in het christendom ook wel bekend als Zacharias.
De bejaarde profeet Zakariya en zijn vrouw kregen tot hun verbazing het blije nieuws te horen van een engel dat zij een kind zouden krijgen, genaamd Yahja (de levende). In het christendom is Yahya bekend als Johannes de Doper.
Zakariya: “Hoe kan ik nog een jongen krijgen terwijl mijn vrouw onvruchtbaar is en ik een hoge leeftijd heb bereikt? Mijn Heer, geef mij een teken.”
God: “Jouw teken is dat jij drie nachten, hoewel je gezond en wel bent, toch niet tot de mensen zult spreken.” Niet voor niks zei God “drie nachten” en niet “drie dagen”!
Hetzelfde lot trof ook Maryam. God sprak tot haar en zei: Eet en drink, wees dan goedsmoeds en als jij iemand ziet, zeg dan: ‘Ik heb aan de Barmhartige de gelofte gedaan mij te onthouden en dus zal ik vandaag met geen mens spreken.”
Zowel Zakariya als Maryam mochten met niemand praten. Dat is een andere manier van vasten: in plaats van niet eten, niet praten.
Ik bedacht mij tijdens het lezen van deze versen wat nu zwaarder is: een maand lang van zonsopgang tot zonsondergang niet eten of dezelfde periode niet mogen praten?
