In aanloop naar de Dodenherdenking op 4 mei besteedde Nederland aandacht aan de informatieachterstand over de Nationaal Socialistische Beweging (NSB). Leider Mussert en de partij waren antisemitischer dan werd aangenomen. Onderzoekers leggen de schuld vooral bij de overheid. Deze heeft nu pas documenten voor wetenschappelijke studie vrijgegeven.
BNN vertoonde op dezelfde dag de documentaire ‘Mijn Jodenbuurt’ van Filemon Wesselink die in de Amsterdamse Rivierenbuurt woont. Bij Pauw gaf hij op 2 mei alvast een voorproefje van z’n reportage waarin enige Marokkaanse jochies centraal stonden. Pauw, Wesselink en enige andere tafelgenoten ergerden zich aan zoveel Jodenhaat. Wesselink permitteerde zich een sneer naar Arabische nieuwszenders, waar de jochies hun informatie vandaan zouden hebben.
Een zekere mate van begrip voor misvattingen over de NSB wordt gecorrigeerd, maar Wesselink, Pauw en die tafelgenoten lijden net zo hevig aan een ernstige vorm van informatieachterstand door de net zo partijdige nieuwsvoorziening in Nederland als bij de Arabische nieuwszenders. Een al even verontrustende vooringenomenheid is het gevolg.
Vooringenomenheid versus feiten
De feiten liggen voor het oprapen. Feiten die weinig met Jodenhaat hebben te maken, eerder met gezond verstand.
Aan het politiek zionisme, de kern van het Israëlische regime, kleeft niets geheimzinnigs. Joods Israël en de kolonisten hebben een bijzondere vorm van kleptocratie ontwikkeld. Niet alleen de elite rooft, de zionistische ideologie stimuleert het. Het is doorgedrongen tot in de haarvaten van het Joodse segment van de samenleving. Waar het geheel verwijderen van vooral Palestijnen en bedoeïenen, maar ook christenen, onmogelijk is gebleken, zijn zij in Oost-Jeruzalem, de Westoever en Gaza volledig onder controle gebracht. Zij worden beroofd van al hun rechten, bezittingen, watervoorziening, delfstoffen en hoogfrequent van hun leven.
Dat proces is ook in volle gang voor Israëlische niet-Joden. Maar daar blijft het niet toe beperkt. Het beleid is er op gericht de niet-Joodse samenlevingen in ‘Groot-Israël’ te vernietigen.
Let vooral op de uitspraken van de ministers in het huidige kabinet onder Premier Netanyahu. Minister van Justitie, Ayelet Shaked, wenst alle Palestijnse moeders, die “kleine slangen” baren, dood. Minister van Onderwijs, Naftali Bennett, is voorstander van standrechtelijke moord en zei ‘Ik heb in mijn leven veel Arabieren gedood, en daar is geen enkel probleem mee.”
Minister van Cultuur en Sport, Miri Regev, noemde Arabische leden van de Knesset “verraders” en Afrikaanse asielzoekers “een kanker”.
Sinds de staat Israël in 1948 is opgericht, zijn tenminste 800.000 Palestijnen en bedoeïenen -zo groot als de bevolking van Amsterdam dus -door de Israël Defence Forces (IDF) en kolonisten vermoord. Geen enkele Israëlische soldaat werd vervolgd voor de dood van 5.500 Palestijnen en tien buitenlanders op de Westoever, in Gaza en in Oost-Jeruzalem. Dat was van september 2000 tot november 2015 gemiddeld één moord per dag, de vele duizenden doden van IDF-aanslagen op Gaza van 2009 tot 2014 niet inbegrepen. Tenminste 1.885 van de slachtoffers waren kinderen. Elke drie dagen wordt daar een kind vermoord.
Na de derde grootschalige IDF-aanval op Gaza van 2014 kwam het Russell Tribunaal te Brussel in een speciale zitting bijeen. Zij concludeerde dat Israël daarmee op weg was naar genocide op de Gazaanse bevolking.
Genuanceerder uitdrukken
Israëlische (zionistische) politieke, militaire en religieuze leiders maken er geen enkel geheim van dat de onderdrukking door zal gaan. Verdrijving van niet-Joodse segmenten van de bevolking en grootschalige moord staat op hun agenda. Ruim de helft van de Joods-Israëlische bevolking is door niet aflatende propaganda angstig, zo niet paranoïde geraakt en wil als gevolg daarvan dat alle Palestijnen uit Groot-Israël worden verdreven.
De Marokkaanse jochies in de Amsterdamse ‘Jodenbuurt’ zouden zich zeker genuanceerder kunnen uitdrukken, Filemon Wesslink trouwens ook. Maar die jochies zijn tenminste goed geïnformeerd. En terecht zijn zij boos. Het moet vooral zo blijven dat zij zich tot woorden beperken.
Omdat Nederlanders met de erfenis zitten van jodendeportatie en NSB-collaboratie en als antwoord hierop paraat staat met het etiket ‘antisemitisme’, zijn Marokkaanse jochies nu de pineut. Hier is een elementair gebrek aan integriteit: over de sluipende genocide op de Palestijnse bevolking blijven zij muisstil.
Jan Wijenberg is oud-diplomaat en politiek activist. Wijenberg was onder anderen ambassadeur in Jemen, Tanzania en Saoedi-Arabië. Hij was tot eind 2009 bestuurslid van de Stichting Stop de Bezetting die zich inzet voor een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten op basis van het internationale recht.