In zijn opiniestuk in The Post Online probeert Gert Jan Geling de lezers uit te leggen waarom Nederlandse voetballers met een Marokkaanse achtergrond kiezen voor Marokko en niet voor Nederland.
In zijn opiniestuk gaat Geling in op de (uitstekende) column van Sjoerd Mossou in het AD. Mossou stelt dat de keuze van de Nederlandse voetballers met een Marokkaanse achtergrond voor Marokko onder meer te maken heeft met het maatschappelijke klimaat t.a.v. Nederlandse Marokkanen.
Volgens Geling is dat geen legitieme reden om voor Marokko te kiezen. Om zijn stelling te verdedigen, schrijft hij dat 75 procent van de Nederlandse Marokkanen hun wortels in de Rif heeft liggen waarmee hij een link maakt met de demonstraties in het Rif gebied.
Heeft Geling erbij stil gestaan dat de Nederlands-Marokkaanse spelers zich helemaal geen Riffijn of Marokkaan voelen maar gewoon Nederlandse burgers met Marokkaanse wortels die voor hun carrière de kans grijpen die de Marokkaanse voetbalbond hen biedt. Wat hen door de Nederlandse Voetbalbond in Zeist keer op keer wordt ontnomen?
Geling wil voor de hier in Nederland geboren voetballers met een Marokkaanse achtergrond bepalen dat zij vanwege de demonstraties in de Rif niet voor Marokko mogen spelen. Hij noemt voetballers die dat doen zelfs hypocriet.
Dat politiek – vaak – niks met sport te maken heeft, hebben de fans van het Marokkaans elftal over de hele wereld, inclusief in de Europese steden, door. De Nederlandse Marokkanen, die voor 75 procent Riffijn zijn, hebben samen met de andere 25 procent – in Nederland – de overwinning gevierd en niemand dacht aan politiek of aan Riffijn – of Marokkaan – zijn. Zij genoten samen van ‘het groepsgevoel’ dat bij voetbal hoort.
De voetballers die allemaal niet aan een universiteit hebben gestudeerd zijn beter geïntegreerd dan Geling zelf. Ze kunnen zaken in perspectief zien en kiezen voor het poldermodel door politiek niet met sport te mengen. Zij kiezen voor hun carrière door internationale toernooien te spelen en zichzelf te profileren bij topclubs meestal in Europa.
De reden dat Nederlandse Marokkanen kiezen voor Marokko en niet Nederland is volgens hem puur privilege. “In Marokko krijgen zij namelijk velen malen meer erkenning dan hier. Worden ze op handen gedragen en aanbeden, en is men hen voor eeuwig dankbaar voor wat zij betekend hebben voor Marokko. Het nuchtere Nederlandse klimaat steekt daar schril bij af.”
Geling begrijpt nog niet dat de Marokkaanse voetbalbond met de bondscoach Hervé Renard – ondanks het conflict tussen Renard en Ziyech – alles aan heeft gedaan om Ziyech juist voor Marokko te laten voetballen. Dat heeft niks met privilege, Riffijn, Marokkaan, politiek of hypocrisie te maken.
Het gaat om de maatschappelijke pijn van Ziyech en anderen te herkennen en te erkennen. Het gaat om het managen van diversiteit en openstaan voor een andere voetbalstijl dan alleen het ‘achterhaalde’ Nederlands voetbalsysteem, denk aan Nederland – Schotland.
De KNVB in Zeist heeft geen keuze dan voetballers met verschillende etnisch-culturele achtergronden het Nederlandse voetbal te laten verrijken en niet blind voor zich te blijven staren zoals Gert Jan Geling.